Naar aanleiding van mijn vorige blog (Creatief begaafd en waar we de plank mis slaan) het volgende:
Creatief begaafde kinderen worden in het huidige onderwijs flink over het hoofd gezien, stelde ik in dat blog en ook dat dit verstrekkende gevolgen heeft.
Creatieve kinderen (meer of gemiddeld begaafd) zijn de creatieve denkers van de toekomst. Zij denken niet rechtlijnig en willen vaak buiten de lijntjes lopen om zo nieuwe oplossingen te vinden voor (complexe) problemen. En precies daarom zouden deze kinderen ook onze aandacht moeten krijgen.
Een creatieve denker is degene die een complex probleem als het klimaatprobleem zou kunnen oplossen. De creatieve denker komt met een oplossing die niet voor de hand ligt of nog niet bedacht is. Neem bijvoorbeeld die jongen die de plastic-soep uit de oceanen wil halen met een complex systeem. Je moet daarvoor toch behoorlijk out-of-the-box denken om zoiets te ontwerpen. Of het meisje dat bedacht kleding te maken uit het mestoverschot. Het zijn druppels op de gloeiende plaat van het klimaatprobleem, maar ze zijn er. En als we kinderen nu al zouden leren creatief te denken of liever gezegd niet zouden af leren creatief te denken, dan zouden er veel meer druppels komen die samen het klimaatprobleem konden oplossen.
Natuurlijk redden we het in deze wereld echt niet alleen met deze creatieve denkers. We hebben de analytische en rechtlijnige denker ook nodig, want de creatieve denker kan heel makkelijk blijven hangen in het uitspugen van mooie ideeën en vervolgens er niets mee doen. Die analytische denker kan ideeën afschieten van de creatieve denker en de creatieve denker kan de analytische denker terug naar de tekentafel sturen. De analytische denker kan er ook voor zorgen dat er wat gedaan wordt. Hij kan beter de knopen doorhakken.
Maar hoe vinden we nu uit welke kinderen die creatief begaafden zijn? Dat staat natuurlijk niet op het voorhoofd van het kind geschreven. Maar meten is weten! Het is in onze meet- en toetscultuur niet ondenkbaar om toetsen te ontwikkelen om het creatief vermogen te testen en te meten. Ik wil daarom het almachtige CITO oproepen om naast de analytische toets ook een creatieve toets te ontwikkelen. Daarnaast moet het onderwijs naast het analytisch leren ook het creatief leren meer ruimte geven. En geloof mij dat er meer dan genoeg docenten in het onderwijs rondlopen die deze manier van onderwijs graag zouden toepassen.
Hoe het onderwijs nu aangeboden wordt aan onze kinderen is niet wat de wereld nodig heeft en zorgt ervoor dat we die creatieve kinderen met het badwater weggooien. We moeten uit onze tunneltjes komen, onze oogkleppen afdoen en de horizon voor onszelf en die van onze kinderen verbreden. Door met een open vizier de wereld tegemoet te treden, leren onze kinderen verder te kijken en meerdere oplossingen te vinden voor problemen die op hun pad komen. Door met een open blik en mind de wereld te bekijken, zijn we meer in staat om hem te observeren en in te zien wat deze wereld nodig heeft. En door onze kinderen ook zo op te voeden en te onderwijzen komen we veel verder.
Mijn rol als creatief begaafd kindercoach is om de creatieve kinderen die vast lopen in ons huidige onderwijs te helpen hun creativiteit een plek te geven. En ook hem leren te gebruiken in het dagelijks schoolwerk. Heb jij zo’n kind? Ik help je graag!
